Misschien is je partner bijvoorbeeld boos of ongerust als je dochter om vier uur ’s nachts thuiskomt. Jij daarentegen hebt er geen problemen mee; dat mocht jij ook altijd. Misschien vind je dat er vooral gepraat moet worden als je zoon slechte cijfers haalt. Terwijl je partner vindt dat hij gewoon een maand geen zakgeld moet krijgen. Soms kan het evenwicht zoek zijn en je relatie eronder leiden. Wanneer is het verstandig actie te ondernemen?
Je manier van omgaan met je kinderen, ook als er problemen zijn, hangt voor een groot deel af van je eigen opvoeding. Ga eens na hoe je zelf bent opgevoed en bespreek dit met je partner. Hoe gingen jou ouders met de problemen om? Grote kans dat je dezelfde manier hanteert. Je reageert dus allebei op de situatie vanuit je eigen achtergrond; vanuit de manier waarop er met je werd omgegaan. Vaak doe je dit onbewust. Maar het kan ook zijn dat je het bewust heel anders doet dan je ouders. Omdat je vind dat hun manier niet goed voor je was. Daarin kun je ook wat doorslaan; bijvoorbeeld dat je kind áltijd meteen de aandacht moet geven omdat er voor jou maar weinig aandacht was.
Als je allebei bewust bent van je eigen visie en aanpak op het gebied van opvoeding, kunnen jij en je partner dit beter evalueren. Je bent dan ook in staat om objectiever naar de opvoeding van je kind te kijken. Hoe kun je op één lijn komen?
Als de opvoedingsproblemen ernstiger zijn, bijvoorbeeld omdat je kind een autistische aandoening heeft, of AD(H)D. Dan is het misschien moeilijker als je verschillende ideeën over de benadering van je kind hebt. Je kunt dan professionele hulp krijgen via de huisarts. Deze zoekt samen met jou naar een manier om de problemen aan te pakken, op een manier waar jullie je beiden in kunnen vinden. Dat brengt waarschijnlijk meer rust in je relatie.
Meer tips vind je via het mama blog van leukemoeders.nl.
Terug
